19 06 2013

Görünenin ya da algılananın aksine dünyayı farklı kamera açılarından görmemiz ve oluşan perspektiflerin farklı olguların kanıtı olduğunu düşünmemiz doğru değildir. Çünkü kamera açıları tek bir gerçekliğin farklı perspektifleridir. Ünlü kuantum fizikçisi David Bohm’a göre evren, sonsuz ve sınırsız “tek” bir holografik (üç boyutlu resim) yapı özelliği gösterir. Evrende hiçbir şey bütünden ayrı düşünülemez. Görebildiğimiz ve göremediğimiz her şey muazzam bir düzen içersinde birbiriyle bağlantılıdır. Bizim, ayrı şeyler olarak gördüğümüz şeylerin davranışlarını işte bu bütünlük belirler.

Yukarıdaki fotoğrafı 1969 yılında 14 yaşındayken ben çekmiştim. Büyük ve küçük evlerimiz bir kapı ile birbirine bağlanmış, öyle duruyorlar. Bir yaz günü, karşı komşumuzun avlularındaki o güzelim kayısı ağacının etrafa serinlik veren gölgesi küçük evimizin, evlerinin gölgesi ise büyük evimizin duvarlarına vurmuş akşamı bekliyorlardı. Eğer bu fotoğrafı evimizin içinden, yani farklı bir bakış açısından çekmiş olsaydım, göreceğimiz manzara bambaşka olacak; belki de annem, babam, dedem, babaannem, kardeşlerim, halalarım ya da o gün bizde olan komşulardan herhangi biri kadrajın içine girmiş olacaktı. Böyle fotoğraflarda göremediğim insanların nerede olduklarını hep merak etmişimdir. Oysa uzakta olmadıkları, hatta yanı başımızda durdukları yalın bir gerçektir; kapıyı açtığımızda görebileceğimiz kadar…

* * *

Şimdi elimizdeki kameranın açısını değiştirelim ve aşağı doğru eğerek geri çekilelim; önümüzdeki taş yolun geriye doğru uzanarak bizi diğer bir sokağa, o sokağın ise başka sokaklarla birlikte kasabanın çarşısına, hatta çarşıda dolaşan insanlara bağlayacağını tahmin edebiliriz. Bağlandığımız bu insanların başka kasabalardaki tanıdıkları aracılığıyla o kasabalara, o kasabalardaki tanıdıkların diğer kasabalardaki tanıdıkları aracılığıyla ise bambaşka kasabalara – ki, bu böyle sonsuza kadar gider-  bağlanmamız işten bile değildir.

Dünyaya bağlanmanın başka bir yolu ise şudur: Açısı değişen kamerayla tüm kasabayı, hatta işin içine biraz zaman eklersek;  eklemesek de olur ya – işte burası tartışmalı – Akhisar'ı İzmir ve İstanbul’a bağlayan yollarla birlikte bu şehirlere bağlayacağına kuşkumuz olmaz. İzmir ya da İstanbul’dan dünyaya bağlanmak daha kolaydır. Dünya güneş sistemi içinde, güneş sistemi de samanyolu gökadasının içinde yer alır.

Öyleyse, çok sayıda gökadadan oluşan evren benim doğduğum ev midir? Zaten, doğduğum ev – Gaston Bachelard’tan esinlenerek – ilk evrenim değil midir?

Kasım, 2011

Akhisar, Bachelard, Bohm, evren, İstanbul, İzmir, kuantum

Blog Hakkında Özgeçmişim