3 09 2021
“Hey komşular, hadiyin gari, geç kalıyoz. Gelin yarım saat sonra çıkıyo. Gelini çıkarkene göremezsek düğüne gitmenin ne manası kalır ki? Çabuk olun, çabuk çabuk. Dur gız çekiştirip durma, eteğimi buruşturacaksın” dedi bir komşu sokak kapısına dan dan diye vururken eteğindekini çocuğunun kolunu itiştirerek. Bir başka komşu ise, “Kızım babanın yemeğini koyuverdin mi? Hadi hadi orada […]
8 08 2021
Gaston Bachelard Su ve Düşler’de “… İnsanın doğduğu memleket bir uzam olmaktan çok bir maddedir; bir granittir ya da bir topraktır, bir rüzgârdır ya da bir kuraklık, bir sudur ya da bir ışık. Onda maddeleştiririz hayallerimizi, düşümüz onunla doğru tözüne kavuşur; temel rengimizi ona sorarız” derken, tam da söylemek istediklerimi ifade etmektedir. Akhisar’da döngüsel bir […]
2 07 2021
“Ah, gelir, gelir, Mustafam gelir. Çok şükür, sağ salim kavuştuk yine.” Bu annem. “Deme mari Nevriye, sayı mı söylersin, kızanım mı gelir. Şu gözlüklerle hiç seçemez oldum artık. Sahir’e söyleyeyim de değiştirsin bunları.” Bu da babaannem. Annem ayakta, babaannem de kapının eşiğine oturmuş beni beklerlerken ben de Yeni Yol’dan çeşmeyi dönerek 106 Sokağa girmiş bulunuyorum. […]
22 05 2021
O zamanlar bir türlü bitmeyen ilkokul bitmiş, Ali Şefik Ortaokulu’na yazılmıştım. Ortaokulum, babamın çalıştığı Yeni Eczaneye yakın olup Tahir Ün’e paralel olan cadde üzerindeydi. Ortaokul birinci sınıfta H, ikinci ve üçüncü sınıfta ise B şubelerindeydim. Matematik ve Tükçem iyi olduğu için iki yıl üst üste iftihara geçmiştim. Artık büyüyordum, numaram da büyüyordu ve 950 olmuştu. […]
7 03 2021
Şimdi anlatacaklarım mazide kalmış olmakla birlikte kalbimde bir yaradır. Evvel zaman içinde kalbur saman içinde simit satmak için ara sıra 106 Sokağa gelen yaşlı bir amca vardı. Mahallemize genellikle ilkbahar ya da yaz aylarında geldiğini sandığım bu amcayı, ince, zayıf, kısa boylu ve tam karınca ezmez bir tip olarak anımsıyorum. Adı Tahsin Aga’ydı. “Haydi simiiit. […]
1 06 2020
Kıpkırmızı bir geceydi. Herkes endişeli bir telaş içinde oradan oraya koşuşturuyordu. Dedem, hiçbir şey yapamamanın verdiği çaresizlik içinde yüzünde çok üzgün bir ifadeyle sobanın yanında ayakta duruyor, “Allahım sen bize yardım et. Cahit’ime bir şey olmasın” diye dua ederken sağa sola sallanıyordu. Babaannem ise bir yandan elindeki makası, divanın üzerinde yatmış gözlerini tavana dikmiş vaziyette […]
14 03 2020
Birkaç yıl sonra, yazları Çınarlı Dam’da ikamet etmeye başladık. Adını biz koymuştuk ve nedeni tahmin edileceği gibi ana kapının önündeki dev çınar ağacıydı. Ağacın önünde bir de kuyu vardı. Artık, beş yaşındaydım. Çınarlı Dam Çamlı Dam’dan hem tarla hem de ev olarak oldukça büyük olup iki katlıydı. Girişte salon mutfak ve bir oda, üst katta […]
27 01 2020
“ Akım çıkım yeerde babaanne? Akım çıkım yeerde? “ Geriye dönüp baktığımda babaannemle ilgili ilk anımın, ona, kaybettiğim çekiç ve kerpetenimin nerede olduğunu sormak için kurduğum bu çocukça cümle olduğunu anımsıyorum. Yanılmıyorsam üç yaşlarındaydım ve ailece Çamlı Dam dediğimiz yazlık bir evde oturuyorduk. Çağdaş psikolog Douwe Draaisma Yaşlandıkça Hayat Neden Çabuk Geçer adlı kitabında çoğu […]
11 11 2019
Aşağıdaki her baktığımda içimi ılık ve hoş bir duygu kaplıyor; kendimi rüyada hissediyorum. Kalbim önce gümbür gümbür çarpıyor, sonra pır pır atıyor. “Hayal olmalı” diyorum, “gerçek olamaz.” Daha sonra da bir hüzün kaplıyor içimi, ufka bakıp iç geçirerek, “Zaman çok kısa” diyorum kendi kendime. “Zaman çok kısa. Keşke biraz daha uzun olsaydı zamanla aynı anlama […]
21 10 2019
Evimizde oynanan ve benim de şahit olduğum ilk lades oyununun tarihini değil ama kimin kazandığını dün gibi hatırlıyorum: Annem. Yeni nesiller bilmeyebilirler, eskiden evlerde tavuk piştiğinde ortalığı bir neşe kaplar, ladesin sonuçları merakla beklenirdi. Lades oyunu, oyuna taraf olan kişilerin, tavuğun lades kemiği adı verilen kemiğini ikiye ayırarak birbirlerinin unutkanlıklarından yararlanmalarına yönelik bir oyundu. Oyuna […]